[misja] Zimniej niż w piekle

Statek z mozołem poruszał się po orbicie skanując powierzchnię planety. Lodowa pustynia rozciągająca się na terenie całej planety uniemożliwiała lądowanie gdzie popadnie, a miejsce badawcze od kilkunastu godzin odcięte było od przestrzeni kosmicznej potężną burzą śnieżną. Kapitan statku, zniecierpliwiony całą sytuacją wysyłał kolejne sondy, które najczęściej odpowiadały sygnałem na kanale odbezpieczonym co równało się z utratą jednostki. Żołnierze gotowi do zejścia, od kilku godzin ubrani w kombinezony wykazywali równą niecierpliwość, klnąc po kątach oraz sprawdzając swą broń po raz wtóry. Najgorsze było to, że nikt nie mógł pozwolić sobie na opieszałość. Nie mieli wiele czasu, a wysłannik rady sithów był z nimi na pokładzie w postaci młodego, choć już niebezpiecznego dla nich wszystkich, mirulakańskiego chłopca. Jego miecz dumnie wisiał przy pasie, stanowiąc symbol tak siły jak i strachu.

W końcu aparatura zadziałała, sonda wysłała zabezpieczony komunikat i poinformowała mostek, że można lądować, jakieś trzydzieści kilometrów od kopalni. Zadowolony kapitan wydał rozkaz mobilizacji i otwarcia luku. W hangarach zawrzało, a od dawna gotowi żołnierze wznieśli okrzyki radości, szybko wracając do swego przygnębienia, tym razem związane z życiem jakie ich czeka w tej lodowej puszcze.
-Cieniu, melduję, że odnaleźliśmy dobry punkt do zrzutu. Trzy statki transportowe ruszają z hangaru za 4 minuty, proszę o zejście na niższy pokład.- kapitan przyjrzał się strojowi chłopaka- Aha, i jeszcze jedna rada. Proszę zgłosić się na dole do magazynu przy hangarze. Wydadzą panu jakieś odpowiednie ubranie na tamtejsze warunki.

-Nie martw się o mnie.-powiedział Kar'th. Po zejściu z mostka poszedł za radą kapitana po cieplejsze ubranie. Dostał białą kurtkę,spodnie,buty i rękawiczki. Wszystko z grubego materiału. Następnie poszedł do hangaru i wszedł na pokład transportowca. Poprawił ubranie i usiadł obok pilota. Czekał na lądowanie. W międzyczasie trzymał miecz w ręce.

Lądowanie zdecydowanie nie było miękkie ani przyjemne. Statek trząsł się, wył, czasami opadał w powietrznych dziurach, wywołując u wszystkich mdłości. Wszyscy niecierpliwie czekali na zakończenie lądowania, przy okazji żałując, że są właśnie na tym statku.
Gdy w końcu otwarto luk, przeraźliwy mróz wypełnił cały hangar, w oka mgnieniu zmieniając metal w lep na muchy. Nawet przez kombinezony i ocieplacze, czuć było chłód planety. Choć na tej części niebo było w miarę przejrzyste, a lodowa pustynia pozwalała się podziwiać, w oddali widać było kłębowiska lodu zwiastujące burzę.
-Musimy iść panie, zanim dogoni nas burza.

Skutery już czekały. Obok Cienia, na swoich pojazdach usiadło dwóch żołnierzy.
-Jestem Atman, a to jest Kim- rzucił żołnierz- zostaliśmy wytypowani do twojej pomocy panie. Co robimy?

Cień skupił się na otoczeniu i ledwo poczuł coś w stronę południowo-wschodnią. Nie potrafił ocenić jak daleko to jest i ile zajmie podróż.
-Jedziemy na południowy-wschód. Rozglądajcie się za jaskiniami lub nietypowymi budynkami.-
Kar'th siadł na skutera i ruszył.

Dwa inne skutery szybko zrównały się z nim, a Atman otworzył kanał komunikacyjny w swym hełmie i odezwał się donośnym głosem, który płynął przez niewielką słuchawkę umieszczoną w uchu Cienia.
-Panie, ale baza znajduje się na zachodzie. Czego szukamy na południowym-wschodzie?
Kim również przyśpieszyła.
-W dodatku, zbliża się burza- miała piękny, delikatny głos, w których pobrzmiewał nuta buńczuczności.

-Chyba się nie boisz mrozu? Powiadom bazę gdzie się kierujemy.-powiedział chłodno.
-Szukamy pewnego rzadkiego minerału, który może nam pomóc w walce z republiką. Minerał ma pewną właściwość dzięki której mogę go znaleźć.-
Przyspieszył wiedząc, że droga może być długa. Nie potrafił ocenić odległości jedynie kierunek.

Atman skrzywił się pod maską. Kim przełączyła się szybko na prywatny komunikator i zaczęła dyskutować o całej sprawie ze swoim kolegom. Cień jedyne co mógł wyczuć, to fakt, że odczuwają lęk. Z zaskoczeniem sam stwierdził, że trochę się boi całej tej planety. W końcu jednak Atman odezwał się na kanale ogólnym.
-Panie, ale przecież...Kopalnia znajduję się na zachód stąd.